Vanaf Lyon wilden we verder de snelweg vermijden. Ten westen van de Rhône ligt een keten van regionale en nationale natuurparken, van boven naar beneden Parc de Pilat, Parc des Monts d’Ardeche, Parc des Cevennes, Parc des Grand Causes, Parc de Haut Languedoc en Parc de la Narbonnaise et Méditerranée. We wilden daar in een paar dagen over achterafweggetjes (de Franse D-weggetjes met minstens 3 cijfers achter de D… ) door naar het zuiden afzakken, tot aan Collioure, een klein Frans stadje aan de Middellandse Zee, net boven de Frans-Spaanse grens, waar onze Pyreneeënroute officieel begint.
We hebben daartoe de ‘avontuurlijke route’-optie van TomTom gebruikt. We hebben in elk park een punt geprikt en toen TomTom een ‘avontuurlijke route’ laten uitrekenen. Dat is een optie, waarbij je de mate van avontuurlijkheid kunt instellen: de mate van bochtigheid, de mate van hoogteverschillen, snelwegen vermijden, onverharde wegen wel/niet vermijden e.d. We hebben er al wat mee geëxperimenteerd in Nederland en o.a. geleerd de hoogste graad van bochtigheid te vermijden: dan word je echt elke parkeerplaats onderweg opgestuurd! Wij zijn voor deze route gegaan voor maximale hoogteverschillen, gemiddelde bochtigheid, géén snelwegen, en onverharde wegen hoeven niet te worden vermeden. Op die basis heeft TomTom een route verzonnen en die hebben we als .gpx-bestand gedownload en als track op de TomTom gezet. Dat is de basis voor de ‘groene route’ op onze inspiratiekaart bovenin dit draadje.
Kort en goed: het is ons niet tegengevallen! We hebben echt een fantastische route gereden over allemaal kleine weggetjes waar je soms uren niemand tegenkwam, en dat in vakantietijd in Frankrijk! Ook hebben we weer een beetje kunnen wennen aan het ruigere rijden op slechte, half- of onverharde bosweggetjes met keien, zand, omgevallen bomen e.d., overigens op bij elkaar maar een tiental (evt. vermijdbare) kilometers van de totale route. Maar alles deed het nog!
Als je zo die parken achter elkaar doorrijdt, is het mooi om te zien hoe elk zijn eigen karakter heeft. De Pilat is groen en vriendelijk, een soort mix van Ardennen en Zwarte Woud.
Bosweggetjes, met speciale borden voor de bosbrandbestrijding, naar de diverse waterreservoirs:
Dan de Ardeche, met zijn groene bergen en steile kronkelende dalen, riviertjes en watervalletjes en resten van vulkanische activiteit.
In de Cevennen wordt het langzaam ruiger, kaler en hoger. De Grand Causes heeft dan echt bergen waar ’s winters veel sneeuw kan liggen en waar je ski-oorden tegenkomt. Lange palen langs de wegen. Daar zaten we soms midden in de wolken.
En als je dan afdaalt naar de Haut Languedoc kom je ineens in een soort duinlandschap: nog steeds hoog, niet zo heet, maar veel kleine heuvels en geelbegraste kommetjes, met losstaande sparren als op Terschelling of in de Waterleidingduinen.
Daarna rij je de echt mediterrane gebieden binnen, met wijnranken en olijvenbomen, cypressen en pijnbomen. Een mooi parcours!
Onderweg hebben we ook nog een aantal mooie kleine boerderijcampings gevonden. Zonder kantine, witte dozen, zwembad, bingo of animatieteams...
Le Pré du Moulin, Lalouvesc:
La Besorgue d'Ardeche, Aizac:
La Barette, Col de Finiel:
Mas d' Arbousse, Salvagnac, waar de geitenboer vond dat dit de drukste avond van het jaar was:
En zo arriveren we
woensdag 21/9 in Collioure.