Noorwegen - met de Fischer T4

[Muug]

Nog enkele foto's van de Birkebeinervegen:

[Muug]

De laatste 2 van de Birkebeinervegen:

En ééntje van de Peer Gynt-vegen:

[Muug]

De Sjoa-camping is best een leuke behoorlijk kleine camping. De uitbater zit in zijn hutje en overschouwt zijn toneel. Als hij er even niet is als je arriveert, dan kan je met een QR-code een filmpje van enkele minuten volgen waarop hij uitlegt waar je wat kan vinden. Betalen kan ook online, met bvb paypal. Verdomd handig!
De kabouter in zijn huisje:

De camping, vanaf de brug er vlak naast/boven.

Er ligt dus inderdaad een rivier vlak naast en die is verdomd wild en produceert een hels kabaal. Je hebt hier geen last van snurkende of ruziënde buren. Als je houdt van kajakken of wildwaterraften dan ben je hier in de goeie regio, want stroomopwaarts zijn diverse bedrijfjes die zulke diensten organiseren. Uit ervaring weten we dat we met ons drieën een slecht getal zijn (oneven/te weinig) om zo'n raftboot te huren. Plus we hebben ook niks ervaring. En vrouw en dochter hebben eigenlijk slappe armen. Dus raften zou sowieso niet goed komen. We informeren dus maar niet verder.

[Muug]

Donderdag 13 juli
Doordat we een uurtje vroeger gaan slapen zijn, word ik vandaag fris en monter wakker. Mijn twee campergenoten - die natuurlijk ook samen met mij gaan slapen zijn - hebben gek genoeg niet goed geslapen. "Niet moe genoeg toen we in bed kropen", is dan het excuus. Nou ja.

Vandaag staan de Peer Gynt setervegen op de agenda. Na het ontbijt vertrekken we "asap". Vlakbij de tolwegslagboom van deze setervegen is er een parking, van waar je kan wandelen naar de Sukkertoppen. Da's een wandeling die ons werd aangeraden door de campinguitbater. Het is zo'n typisch Noorse wandeling: het pad is niet al te duidelijk, maar er is een algemene richting zeg maar: bergop.

We zijn al vrij snel boven de boomgrens.

De drie puntjes rechtsboven op de "bult" zijn steenmannetjes op de top. Daar moeten we heen.

...en na nog geen uur stappen in totaal staan we bovenop de Sukkertoppen, samen met een handvol andere wandelaars. Behoorlijk veel wolken op dat moment, dus veel valt er niet te fotograferen.
Dus gaan we maar terug naar beneden.

[Muug]

Na de afdaling moesten we volgens de camping uitbater zeker wat gaan eten/drinken in de Rustugusetra. En aangezien het al bij één uur was: zo gezegd zo gedaan. Het was daar ultragezellig, en lekker warm. Het was een mini-kruidenier annex brasserietje annex gelagzaaltje. De bestelde pizza's waren origineel qua beleg - tortilla-chips, maïs en stukjes hotdog op een bodemje van kaas - en heel lekker. Onze timing was alweer toppie: het begon behoorlijk hard te regenen terwijl wij lekker in de warmte zaten.

Na al dat lekkers vertrokken we dan nu eindelijk écht voor die Peer Gynt setervegen. Dus een tweede keer die slagboom voorbij. Deze "seter"vegen is een heel pak mooier dan die vegen van gisteren. Er is veel meer boeiend uitzicht, omdat we hier hoger dan de bomen zijn. De weg is ook een pak bochtiger en heuvelachtiger, wat het ook wel leuker maakt voor de bestuurder.

[Muug]

De wagen wordt vuil van dat soort "vegen".

Als we het uitzichtspunt op de Krøkla passeren zien we een toefje eeuwige sneeuw liggen, in een scheur van de berg, beschut tegen de zon.
Wat een prachtige wolken hebben ze hier toch! (als ze niet regenen...)

[Muug]

Omstreeks half vijf reeds staan we in Vinstra, het einde van die Peer Gynt-setervegen. Wat nu? Terug naar de camping in Sjoa? Els zegt dat het vrijdag mooi weer gaat zijn. Ideaal dus voor Rondane. Maar bon, ze gaven vandaag echt slecht weer en sinds de regenbui tijdens onze pizza is het weer alleen maar beter geworden. De zon schijnt zelfs al een hele tijd! We beslissen om toch om maar al de 27 op te rijden, noordwaarts, zodat we dan later zuidwaarts via de Friisvegen kunnen berijden. De 27 is geasfalteerd en gaat helemaal over het hoogplateau heen, door een waarlijk prachtig stenig landschap. We vinden halverwege die 27 een erg mooie - vinden wij - overnachtingsplaats vlakbij de Søre Bølhøgda. Op diverse plaatsen stonden al campers, wij stonden hier om 18u nog alleen. Een grote camper is al gearriveerd en wat gelukkig verder gaan staan.

Heel langzaam komen er heel donkere wolken aan! We zetten de T4 met zijn gat naar de wind, net zoals koeien en paarden doen. Zo is de poptop het beste beschermd tegen wat komen gaat. Twee uur later echter constateren we dat de wind gekeerd is, en in de verte zien we op veilige afstand de zwartste wolken ooit voorbij trekken. Nog een uur later waren de donkere wolken helemaal weggewaaid. Oef!
Ondertussen echter zijn er twee andere mobilhomes nu aangekomen. Dat geeft ons wel de nodige poepstress. We hebben geen wc aan boord (ok, wel die Bivvy Loo, maar die wensen we écht enkel in ui-ter-ste nood te gebruiken) en we moeten dus echt in de vrije natuur ons ding kunnen doen. Maar dan zonder pottekijkers natuurlijk! Dus als wij ergens arriveren dan is het eerste wat we eigenlijk doen, op zoek gaan naar een goed plekje, lekker uit het zicht. Dat hadden we ook gevonden, tot die twee daar natuurlijk gaan staan. Na wat zoeken vonden we wat verderop dan toch een tweede geschikt plekje.
Rond elf uur kwamen er nog twee mobilhomes bij staan. No problem, we lagen al in ons bed.

Eindstand: 279470 km

[Muug]

Vrijdag 14 juli

De volgende ochtend beginnen we aan de klim van de Søre Bølhøgda. Ginder boven moeten we zijn!

Hoger, altmaar hoger. Het panorama is overweldigend.

Het is hier in Noorwegen altijd wel wat klauteren.

[Muug]

Een kwartiertje voor de top gaat het plots tamelijk steil omhoog, en mijn vrouw beslist dat het al gek genoeg is geweest. Er moet toch iemand nog levend thuis geraken, zeg maar...., dus beslist ze om terug te keren. Vandaar, een selfie met slechts twee mensen op de top. Hét moment om wat gekke bekken te trekken. ;-) Wat een geluk dat we een zo mooi zuiver uitzicht hadden!

Na de wandeling zetten we onze weg natuurlijk verder. Maar al gauw stoppen we voor alweer een mooi plaatje.

Aan het eind van de 27 slaan we rechts af, de 219 op, die ons naar de Friisvegen zal brengen.
Langs de 219 ligt nog een leuk staafkerkje, genaamd de Sollia Kirke, maar helaas is het vandaag gesloten.

[Muug]

Met wat handigheid slaag ik er toch in om een mooie foto van de eerste kamer te nemen.

Fascinerend hoe ze die ronde boomstammen zo kunnen beschilderen dat het lijkt alsof er écht rode doeken tegen de muur hangen.

[Muug]

Na dat intermezzo ging het verder, de Friiswegen op en over. Die is deels geasfalteerd, maar deels ook niet. De landschappen zijn er enorm, alweer kunnen we kilometers in het rond kijken.

Volgens een Noor die we enkele uren eerder op de berg waren tegen gekomen, ligt er ergens "in de buurt van de Friisvegen" het wrak van een JU 52 WO2-bommenwerper, ergens ten Noorden van Ringebu. Maar ik vond het toen niet op mijn gsm. 's avonds toen we wifi hadden en onze laptop gebruiken, vonden we wel de juiste locatie. Je moet in Google Maps effe zoeken naar "Junker Ju 52 planewreck" en dan vind je het meteen. De uitleg van de Noor klopte dus wel, maar voor ons was het toch een ommetje te veel.

Alweer wat later staan we bij de zeer beroemde staafkerk te Ringebu. De grote parking staat gevuld met motorrijders, campers, wagens natuurlijk maar ook zelfs grote touring cars. Het zwermt er van de toeristen, binnen en buiten de kerk. We houden onze mond en luisteren naar wat de Fransen, Engelsen en Duitsers te zeggen hebben.

Het is een érg mooi ding, binnenin, maar voor foto's daarvan verwijs ik gewoon naar Google.

[Muug]

Na het bezoekje aan de Ringebu-staafkerk rijden we gewoon weer terug naar de Sjoa-camping. We staan er toevallig naast een stel Vlamingen. Ze staan er al twee nachten en ze hebben enórm slecht weer gehad, met gigantisch veel regen. Dat zullen die zwarte wolken geweest zijn die wij in de verte zagen passeren!
Tijdens de voorbereiding van het avondeten, kijk ik even op www.youpark.no aan welke tolstations we gepasseerd zijn en hoeveel ik dien te betalen. Je dient binnen de 48u zelf dat initiatief te nemen, anders volgt de rekening thuis wel. Mét administratieve onkosten erbij, de grapjurken. Tot mijn verbazing hebben ze die Peer Gynt-setervegen twéé keer aangerekend. Tja, technisch gesproken zijn we die slagboom inderdaad twee keer voorbij gereden, maar we hebben die weg écht maar één keer geheel afgelegd. Ik vul het contactformulier in en probeer de situatie uit te leggen. (In de realiteit hoef je helemaal niet voorbij die slagboom te rijden om naar de Sukkertoppen te wandelen. Er is vlak ervoor namelijk een parking vanaf waar je naar boven kan wandelen. Helaas hadden we dat niet meteen door, en zijn wij dichterbij en hogerop gaan parkeren, voorbij die slagboom). Hopelijk kunnen we op wat sympathie rekenen en hoeven we de tol maar één keer te betalen.
We eindigen vandaag op 279621km.

Zaterdag 15 juli

Vandaag naar het hart van het Rondane National Park gereden om te wandelen. De auto hebben we moeten achterlaten op de parking van Spranget. Vanaf daar was het nog 6,5km wandelen (of fietsen, er staan er te huur, afrekenen doe je in de hytte) over gemakkelijke grindweg naar de Rondvassbu Hytte. Die hut is zowat de toegangspoort tot wel 10 2000+ bergen!

De hytte zelf ligt idyllisch aan een smal meer dat wel 3km lang is.

Bij de Hytte ligt tot onze verbazing een hele mooie motorboot, we hadden eigenijk een gammel oud ding verwacht en niet zo'n mooi schip. Daar hebben we iets kleins gegeten, het gezellige interieur was té aanlokkelijk om er niet een uurtje te blijven.

Bij de terugwandeling hingen de wolken een pak lager. En per kilometer regende het harder. Gelukkig hadden we niet alleen een regenjas aan maar ook een regenbroek....die duidelijk enkel nuttig is om thuis naar het station te fietsen, zo'n 3km verder. Tegen deze Noorse regen echter blijken onze broeken niet bestand!

Stilaan begint er ons iets op te vallen. Op de vele Noorse websites wordt veel reclame gemaakt voor alles wat je overal kan doen: raften, wandelen, fietsen, etc etc, maar nérgens vinden we concrete informatie: geen overzicht van wandelingen, geen gpx-files, geen startpunten… er zijn hier zelfs geen Tourist Offices! Of die sites bestaan niet, onuf enkel Noren weten die info te vinden. Ik schrijf dit momenteel in de gelagkamer van Rondane Fjellstue te Høvringen, waar we onszelf getrakteerd hebben op het fabuleus lekker buffetdiner. We logeren wel in ons eigen campertje, dat staat te wiebelen in de stormwind. Normaal gaan we morgen vanaf hier weer zien om een kleine wandeling te doen. Maar bij rotweer maken we er gewoon een leuke rijdag van. Oja, ik was bijna vergeten vermelden dat Worldline gisterenavond mijn visakaart geblokkeerd heeft wegens mogelijk frauduleus gebruik. Blijkt dat iemand in Amerika mijn kaartnummer heeft proberen gebruiken om iets te kopen op masterclass.com!
Wordt vervolgd!
Eindstand vandaag: 279697km

[Muug]

Zondag 16 juli

Vandaag hebben we geleerd dat overtreffende trappen leuk zijn, zeker als je laag begint. Pas om half tien werden we wakker. Met volle tevredenheid constateerde ik dat het twintig jaar oude tentzeil geen drup heeft doorgelaten. Het regent nog steeds en de wolken kleven bij wijze van spreken tegen onze ruiten aan. Dus vertrekken we naar de Grimsdalvegen. Rijdend over de E6 lieten we de grijze wolken en de harde regen achter ons. In Dovre was een leuk kerkje. Helaas ging het pas vanaf 14u open.

De Grimsdalvegen is subliem, een must ride through. Prachtige dalen, pure vergezichten, een rijk geschakeerd wolkendek. Want ja, de wolken en de regen achtervolgen ons nog steeds. Als we ergens tien minuten stoppen begint het te regenen!

Zo stoppen we bvb ter hoogte van de Grimdalshytte. De lucht is mooi blauw.

We zien een uitgestippelde wandeling van 2,8km en beslissen om die te doen. Als onze schoenen gestrikt zijn zie ik de wolken over de heuveltoppen naar ons toe kruipen. We snappen dat de regen er aan komt en - wetende dat onze regenbroeken niet waterdicht genoeg zijn - beslissen dat we geen zin hebben om nog eens nat te worden. Tegen dat onze schoenen uit zijn is het al aan het gieten!

[Muug]

Omdat het toch rond 13u is gaan we dan toch de Grimsdalhytta binnen en eten er een vaffel met koffie. De regen trekt over, maar als we de wagen starten is er al een nieuwe bui! Vooruit met de geit dus. We rijden deze route van West naar Oost en zijn daar heel blij mee, want je hebt de zon schuin achter je (de mooiste foto's!) En doordat we vooral blijken te dalen, hebben we regelmatig een mooi vogelperspectief op de valleien.

Na de allemachtig prachtige Grimsdalvegen, beroemd om zijn ooit talrijke boerderij-dorpen (een seter = een zomerboerderij), snellen we naar de meest oostelijke ingang van de Einunndalenvegen. Tot onze zeer aangename verrassing blijken deze vegen nog een pak mooier, puurder, ruwer, natuurlijker te zijn dan de zonet bereden Grimsdalvegen. De dalen lijken wel tien keer zo uitgestrekt, afgezoomd met talrijke fjell-toppen. We wanen ons het ene moment in een uitvergrote versie van Schotland, de andere keer denken we in Mongolië te zijn beland. Subliem! En als we gedurende al die uren tien wagens zijn gekruist, zal het veel zijn. Fa-bu-leus!!!!!!

Volgende foto is aan het eind van de Setaldalenvegen getrokken.

Snap je nu mijn opmerking over de overtreffende trappen?

[Muug]

Na die prachtige ervaringen zoeken en vinden we een lekker verborgen plekje langs de 29. We kunnen aan de avondrituelen beginnen! In het zonnetje zelfs.
Na een uur is er plots een ferme regenbui, natuurlijk....
Na het eten, en na die regenbui, gaan we toch nog even de benen strekken, wat wandelen richting meertje.

Zoals verwacht staan er daar vijf of zes campers ultrakort bij elkaar, de ene al schuiner dan de andere. Dat is toch ook geen leuke situatie zo.
De grootste verrassing van de avond waren de enorme wolken muggen. Honderden, duizenden muggen, overal. Je liep er plots gewoon los door. En het allervreemdste is dat ze totaal niet in ons geïnteresseerd waren. Hoe is het mogelijk.
Ik vroeg me tijdens dat korte wandelingetje plots af wat de meerwaarde was van het wildkamperen zoals we het nu doen. De échte meerwaarde. Nou, het enige dat ik kon bedenken was het gemak dat je niet per sé een camping hoeft te zoeken. Je hebt immers alles bij je. Dus wat we net gedaan hadden, namelijk tanken bij een benzinestation waarnaast een camping ligt om dan tien km verder tussen de muggen in het gras te gaan kakken is eigenlijk wel ridicuul. Tuurlijk, eventueel kan het budget ook meespelen, 20 keer 30 euro is per slot van rekening 600 euro die je lekker kan uitsparen door overal principieel in het wild te gaan slapen.Ik bespreek de logica van het idee met Els en al gauw besluiten we dat we de rest van het verlof wat minder hard zullen wildkamperen. Rijden we 's avonds voorbij een camping, dan gaan we daar gewoon lekker staan. Dat scheelt per dag ook een stuk of wat jeukende muggenbeten op de bips...

Kmstand vandaag 279885km