Nu de nachten onder het nul punt komen, begin ik mijn standkachel echt te waarderen.
Hoewel ik een car-poort heb, stond mijn auto vannacht langs de kant van de weg, aangezien mijn dochter geen standkachel heeft, dacht ik: laat ik eens aardig zijn, dus haar auto stond ,,binnen,,.

Wat is het dan een lekker gevoel, terwijl ik mijn krantje lees, ik mijn buurman heftig in de weer zie, om zijn ramen schoon te krabben (met een ruwe ijskrabber.
Hij moet mijn kachel zeker gehoord hebben, en tevens gezien hebben dat het ijs op mijn ruiten langzaam naar beneden glijdt.
Kortom, ik stapte om 8 uur in mijn reeds warme auto, en groete de buurman vriedelijk, wiens vingers en neus ondertusssen wit van de kou waren.
Hij groete mij terug, met de bekende boer met kiespijn blik.
