Nu naar Abisko in Zweden waar de omgeving perfect is om de aurora borealis te zien: het is daar heel donker, geen straatverlichting, dikwijls helder en koud, en pal onder het "poollichtovaal".
De temperatuur is gedaald. We zijn dicht bij het vriespunt. Meren en rivieroevers zijn bedekt met een dun laagje ijs, stalactieten bevriezen op rotsen en de schemering valt steeds vroeger. De zon blijft laag aan de horizon.
Op deze hoogte begint de poolnacht in november en duurt tot januari. Als de zon weer verschijnt, is het hier feest.
Op de baan naar Abisko is er geen verlichting, behalve de koplampen van de enige voertuigen die ons kruisen. Plotseling staan er een paar auto's voor ons stil, de waarschuwingspinkers aan: een kudde rendieren steekt de weg over.
Een tiental kilometer voor het toeristenstation van Abisko stoppen we op een rustplaats met droogtoiletten en een hutje met een houtkachel en grote tafels, die ter beschikking staan van de mensen die op doorreis zijn. Zeer praktisch bij slecht weer.
Maar van noorderlicht, geen spoor: de hemel is heel bewolkt.
Lat. N68°25'55'' E18°40'14''
11/10
De nacht was koud. De grond is bevroren en bedekt met een dunne laag sneeuw.
We gaan naar het toeristenstation van het Nationaal Park Abisko, gelegen op een honderdtal km ten noordwesten van Kiruna. Van hieruit vertrekken verschillende wandelingen. We kiezen er een die bij ons past, ongeveer 2 uur lopen langs de rivier.
Het pad is goed bewegwijzerd. Er is zelfs een schuilplaats, een tipi, ter beschikking van de wandelaars.
Eerst volgen we de Kungsleden, de "King's Trail" - een wandeling van 450 km (!). Onderweg ontmoeten we een kudde rendieren. Dan op de top boven een meander van de Abisko rivier, draait het pad naar links. Van hieruit hebben we zicht op de "Lapporten", de poort naar Lapland, een doorgang tussen twee bergen. Daar beneden, in een open plein, nog een grote kudde van een dertigtal rendieren. We lopen langs een meer, we steken moerassen over, op sommige plaatsen zijn ze permanent bevroren, de permafrost. Deze wandeling in een wilde en ongerepte natuur is absoluut prachtig.
Abisko ligt langs een spoorlijn voor het vervoer van ijzererts van Kiruna naar Narvik.
Bij het naderen van het toeristenstation is er een Samikamp, dat door de Zweedse toeristische dienst is aangelegd, voor de toeristen.
Op de weg naar Narvik moeten we twee keer stoppen voor rendieren die op hun gemak op de baan staan.
's Avonds staan we aan de oever van het fjord bij Narvik, met andere campers. Een prachtige plek, met uitzicht op de zonsondergang en de nieuwe Halogaland brug op de E6, mooi verlicht in het donker.
Rond 22.30 uur begint de show in de lucht boven het water. De borealen schitteren in het water. Het is vluchtig: een paar prachtige verschijningen en dan niets meer. Maar wat een theater!
Lat N68°27'4'' E17°42'23''
Welkom op het weetjewel forum, van en voor Volkswagen Transporter rijders.
Groetjes webmaster Henk-1
klik rechts op de "X" dan verdwijnt dit veld
Groetjes webmaster Henk-1
klik rechts op de "X" dan verdwijnt dit veld
Roadtrip door Noorwegen (6): Terug naar de poolcirkel
Re: Roadtrip door Noorwegen (6): Terug naar de poolcirkel
12/10
Narvik, gesticht aan het begin van de 20e eeuw en bijna volledig verwoest tijdens de 2e wereldoorlog, is een bedrijvige stad, met zijn grote laad- en losfaciliteiten voor erts dat door schepen naar de vier hoeken van de wereld wordt gestuurd.
Zelfs het toerismebureau erkent het: er is hier niet veel te doen of te zien. Een winkelcentrum waar je op zaterdag in de warmte de tijd komt doden door te winkelen, een kleine jachthaven, een kabelbaan om vanuit de bergtop de stad, de haven, het fjord en de prachtige omgeving te bewonderen...
IJzererts uit de Kiruna-mijnen in Zweden wordt via een 130 km lange spoorlijn naar Narvik in Noorwegen vervoerd. In tegenstelling tot andere havens in de regio, is de haven van Narvik altijd bereikbaar, zelfs in de winter.
Voor 1940 importeerde het Reich 50% van deze erts uit Narvik, een belangrijke grondstof voor de wapenindustrie. Het Verenigd Koninkrijk was ook afnemer. De Duitsers wilden de aanvoer onder controle krijgen, de geallieerden blokkeerden de Duitse invasie die het transport van deze grondstof bedreigde. Dit was de inzet van de slag van Narvik, die grotendeels verwoest werd. Wrakken van oorlogsschepen, onderzeeërs en vliegtuigen liggen nog steeds in de fjord waar ze op heldere dagen vanaf de omliggende pieken te zien zijn. De infrastructuur voor het laden en lossen van erts in de haven zijn enorm en behoren tot de modernste en meest gesofistikeerde ter wereld.
In Kiruna hebben de mijnen uiteindelijk de ondergrond van de stad opgevreten. Sinds 2010 zijn ze begonnen de huizen een voor een te verhuizen. 85.000 ton erts per dag uit de galerijen, dat is niet niks! Dit enorm project zal naar verwachting ongeveer 30 jaar duren.
We besluiten een rondrit te rijden ten noorden van Narvik, richting de fjorden van Grov, Gratangen, Lavangen. De zon schijnt, maar de temperatuur blijft dicht bij 0°. De grond is permanent bevroren, de randen van beekjes bevriezen, de verticale wanden van rotsen zijn bedekt met ijs, stalactieten hangen aan de rotsen, het gras is bevroren. Wat is het mooi! We voelen de winter, de sneeuw, de duisternis van de snel naderende poolnacht.
In Tennevoll, aan de rand van het strand, voorbij het terrein dat voorbehouden is voor campers, waar op dit moment geen ziel leeft, een geschikte plaats, aan de fjord. Voor het geval de heldere lucht vanavond begint te kleuren - en dat is inderdaad het geval, heel vluchtig.
Lat N68°45'5'' E17°48'8''
13/10
Vanaf nu moeten we zuidwaarts rijden zonder tijd te verspillen. Noorwegen is lang, enorm lang.... Van Tromso, waar we een paar dagen geleden waren, naar Oslo: 1750 km! En je rijdt hier niet zoals op onze snelwegen: 300 tot 400 km per dag met een maximumsnelheid van 80 km/u.
We zijn op de E6, de snelweg die het hele land doorkruist, van noord naar zuid. We moeten op de veerboot in Skaberget. Die ligt net aangemeerd, we hoeven niet te wachten.
Voor de lunchpauze zijn we langs de Dagelva rivier. Een bordje geeft de aanwezigheid van prehistorische tekeningen in de buurt aan. Een snelle blik op het werk van onze noordelijke voorouders, in een prachtige omgeving van grote stenen met vreemde vormen en bonsaï-bomen.
Tegen het eind van de middag passeren we weer de poolcirkel, op 66°33' noorderbreedte. Boven deze onzichtbare grens is het het gebied van de middernachtzon in de zomer en de poolnacht in de winter. We zijn hier in de bergen, aan de rand van het Saltfjellet Nationaal Park, vlakbij de Svartisen gletsjer, en het is koud….
Er is ook een monument voor de Russische en Joegoslavische soldaten die hier tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen.
Voor de nacht stoppen we op een rustplaats, een paar kilometer van Mo i Rana.
Lat N66°26'43'' E14°49'38''
Narvik, gesticht aan het begin van de 20e eeuw en bijna volledig verwoest tijdens de 2e wereldoorlog, is een bedrijvige stad, met zijn grote laad- en losfaciliteiten voor erts dat door schepen naar de vier hoeken van de wereld wordt gestuurd.
Zelfs het toerismebureau erkent het: er is hier niet veel te doen of te zien. Een winkelcentrum waar je op zaterdag in de warmte de tijd komt doden door te winkelen, een kleine jachthaven, een kabelbaan om vanuit de bergtop de stad, de haven, het fjord en de prachtige omgeving te bewonderen...
IJzererts uit de Kiruna-mijnen in Zweden wordt via een 130 km lange spoorlijn naar Narvik in Noorwegen vervoerd. In tegenstelling tot andere havens in de regio, is de haven van Narvik altijd bereikbaar, zelfs in de winter.
Voor 1940 importeerde het Reich 50% van deze erts uit Narvik, een belangrijke grondstof voor de wapenindustrie. Het Verenigd Koninkrijk was ook afnemer. De Duitsers wilden de aanvoer onder controle krijgen, de geallieerden blokkeerden de Duitse invasie die het transport van deze grondstof bedreigde. Dit was de inzet van de slag van Narvik, die grotendeels verwoest werd. Wrakken van oorlogsschepen, onderzeeërs en vliegtuigen liggen nog steeds in de fjord waar ze op heldere dagen vanaf de omliggende pieken te zien zijn. De infrastructuur voor het laden en lossen van erts in de haven zijn enorm en behoren tot de modernste en meest gesofistikeerde ter wereld.
In Kiruna hebben de mijnen uiteindelijk de ondergrond van de stad opgevreten. Sinds 2010 zijn ze begonnen de huizen een voor een te verhuizen. 85.000 ton erts per dag uit de galerijen, dat is niet niks! Dit enorm project zal naar verwachting ongeveer 30 jaar duren.
We besluiten een rondrit te rijden ten noorden van Narvik, richting de fjorden van Grov, Gratangen, Lavangen. De zon schijnt, maar de temperatuur blijft dicht bij 0°. De grond is permanent bevroren, de randen van beekjes bevriezen, de verticale wanden van rotsen zijn bedekt met ijs, stalactieten hangen aan de rotsen, het gras is bevroren. Wat is het mooi! We voelen de winter, de sneeuw, de duisternis van de snel naderende poolnacht.
In Tennevoll, aan de rand van het strand, voorbij het terrein dat voorbehouden is voor campers, waar op dit moment geen ziel leeft, een geschikte plaats, aan de fjord. Voor het geval de heldere lucht vanavond begint te kleuren - en dat is inderdaad het geval, heel vluchtig.
Lat N68°45'5'' E17°48'8''
13/10
Vanaf nu moeten we zuidwaarts rijden zonder tijd te verspillen. Noorwegen is lang, enorm lang.... Van Tromso, waar we een paar dagen geleden waren, naar Oslo: 1750 km! En je rijdt hier niet zoals op onze snelwegen: 300 tot 400 km per dag met een maximumsnelheid van 80 km/u.
We zijn op de E6, de snelweg die het hele land doorkruist, van noord naar zuid. We moeten op de veerboot in Skaberget. Die ligt net aangemeerd, we hoeven niet te wachten.
Voor de lunchpauze zijn we langs de Dagelva rivier. Een bordje geeft de aanwezigheid van prehistorische tekeningen in de buurt aan. Een snelle blik op het werk van onze noordelijke voorouders, in een prachtige omgeving van grote stenen met vreemde vormen en bonsaï-bomen.
Tegen het eind van de middag passeren we weer de poolcirkel, op 66°33' noorderbreedte. Boven deze onzichtbare grens is het het gebied van de middernachtzon in de zomer en de poolnacht in de winter. We zijn hier in de bergen, aan de rand van het Saltfjellet Nationaal Park, vlakbij de Svartisen gletsjer, en het is koud….
Er is ook een monument voor de Russische en Joegoslavische soldaten die hier tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen.
Voor de nacht stoppen we op een rustplaats, een paar kilometer van Mo i Rana.
Lat N66°26'43'' E14°49'38''
Re: Roadtrip door Noorwegen (6): Terug naar de poolcirkel
Terugkeren uit zo'n fotogenieke omgeving - zonde toch?
- Multivan Generation
- Berichten: 33875
- Lid geworden op: 14 jan 2007, 14:41
- Locatie: Zeeland (Oost)
- Contacteer:
Re: Roadtrip door Noorwegen (6): Terug naar de poolcirkel
Tsja als je niet meer hoeft te werken, maar je naar de kapper moet:
Dan moet je wat he
Heerlijke foto's, weer ontzettend van genoten..
De mailtjes op mijn telefoon, helpt je dan net een lastiger werkdag door..
...have you ever noticed that some people never have the money to do it right, but can always find the money to do it twice?...
Re: Roadtrip door Noorwegen (6): Terug naar de poolcirkel
Nou nou, de échte kerstman, daar moet ie toch nog wat voor sparen hoor